شنبه تا 4شنبه -  ساعت ( 4تا 8 عصر)

آزمایش های شنوایی که در این کلینیک انجام می شود، مجموعه ای از آزمایش های ارزیابی گوش و شنوایی هستند که با استفاده از تجهیزات خاص انجام می شوند و با تتیجه ای که از آنها گرفته می شود، می توان میزان سلامت گوش ها را بررسی کرد، همچنین با با استفاده از این آزمایش ها سمعک مناسب برای افرادی که به آن نیاز دارند تجویز و تنظیم می شود.

        تست های شنوایی سنجی در کلینیک شنوایی سنجی 

                            ادیومتری تن خالص   PTA

هدف این آزمایش تعیین میزان کم‌شنوایی (ملایم، متوسط، شدید، عمیق) و تعیین نوع آن (انتقالی، حسی-عصبی و آمیخته) است. این آزمایش در اتاقکی مخصوص که به آن اتاق آکوستیک گفته می‌شود و در مقابل اصوات عایق است و با استفاده از دستگاه ادیومتر که توسط ادیولوژیست (شنوایی‌شناس) اپراتوری می‌شود؛ انجام می‌شود. در این آزمایش اصوات بوق مانندی به گوش‌های فرد آزمایش شونده فرستاده می‌شود و فرد باید در هر بار شنیدن اعلام کند. این اصوات ابتدا از طریق هدفون و سپس از طریق وسیله‌ای به نام ویبراتور که در پشت گوش قرار می‌گیرد به فرد فرستاده می‌شوند. این اصوات در واقع تن‌های (اصوات) تک‌فرکانس هستند و شامل فرکانس‌های دویست‌وپنجاه، پانصد، هزار، دوهزار، چهارهزار و هشت‌هزار هرتز می‌باشند. به کمترین سطح شدتی که فرد بتواند هر یک از این صداها را بشنود آستانه گفته شده و با دسی‌بل  dBشان داده می‌شود. نتیجه‌ی این آزمایش بر روی برگه‌ای به نام اُدیوگرام رسم می شود.

                                  ادیومتری گفتاریSRT,SDS    

این آزمایش جهت تعیین میزان درک فرد از گفتار انجام می‌شود به صورتی که کلماتی از طریق هدفون به آزمایش شونده ارایه شده و او باید این کلمات را تکرار کند. آزمایش SRT در سطح آستانه‌های تن خالص گرفته می‌شود و آزمایش شونده باید بتواند حداقل پنجاه درصد از کلمات ارائه شده را به درستی تکرار کند و نتیجه آن با دسی‌بل نشان داده شده است که باید با میانگین آستانه‌های دویست‌وپنجاه،پانصد و هزار منطبق باشد. آزمایش SDS در سطحی بالاتر از آستانه‌های فرد انجام شده و درصد کلمات صحیح گفته شده محاسبه می‌شود.

                                           تمپانومتری IA   

این آزمایش جهت تعیین سلامت پرده و استخوانچه ها و میزان باز بودن مسیر انتقالی صوت در گوش خارجی و میانی انجام می شود. این آزمایش نیازی به همکاری فرد مورد آزمایش ندارد و تنها کاری که فرد مورد آزمایش باید انجام دهد این است که در حین انجام آزمایش آرام و بی حرکت باشد و حرفی نزند. در این آزمایش مقداری هوا همراه با صدایی به داخل گوش فرستاده می شود و با استفاده از آنها میزان عبوردهی صوت در گوش های خارجی و میانی اندازه گیری می شود. نتایج آن بصورت یک نمودار بر روی برگه ی تیمپانوگرام رسم می شود. بطور کلی پنج نوع تمپانوگرام داریم که نشانگر مشکلات مختلف در گوش خارجی یا میانی هستند.